Rodzicu, czy masz wpływ na talenty swojego dziecka? – test GALLUPa dla dzieci, wywiad z Taisją Laudy dla “Wysokich Obcasów”

Wielu z nas, którzy odkryli wiedzę o talentach w życiu dorosłym miało taką myśl, jak wyglądałoby moje życie gdybym swoje talenty znał/-a i rozwijał/-a od dziecka? Co by było gdyby moi rodzice w pełni znali i rozumieli moje talenty oraz wiedzieli w jaki sposób pokierować ich rozwojem? Kim bym był/-a, jak wyglądałoby moje życie? Często też dochodzimy do wniosku, że może sami odkryliśmy je późno w swoim życiu, ale swoim dzieciom możemy taką możliwość już stworzyć TERAZ. Możemy aktywnie przyczynić się do tego, że zycie Twojego dziecka będzie bardziej spełnione i w zgodzie z naturalnymi predyspozycjami w tym właśnie pomaga test GALLUPa dla dzieci.

W dzisiejszych czasach mamy już dostęp do konkretnych i sprawdzonych narzędzi do badania talentów dziecka, które mogą pomóc dziecku wykorzystać jak najlepiej jego potencjał.

Nie zawsze to, co szkoła lub społeczeństwo uznaje za talent jest talentem. Prawdopodobnie jak ktoś ma dar np. do matematyki za tym tak naprawdę stoi talent strategiczny albo jak ktoś ma talent do języków, to za to może odpowiadać talent Komunikatywność. Za wyjątkowymi uzdolnieniami humanistycznymi może stać Wiedza, Zbieranie.

Najpierw przede wszystkim musimy zrozumieć co to są Talenty. Talenty są to połączenia neuronów, które powstają w naszym mózgu od 0 do 16 roku życia przez to, że dziecko powtarza jakieś czynności, które ewidentnie sprawiają mu radość i wtedy kształtują mu się połączenia neuronów – synapsy. Takie połączenia nazywamy potocznie Talentami. Za każdym razem gdy jako osoba dorosła lub nastolatek używamy tych połączeń np. w komunikacji, we współczuciu, w działaniach matematycznych, połączenia te produkują endorfiny i wtedy czujemy się dobrze. W taki sposób mózg zadbał o to, abyśmy naturalnie i intuicyjnie wiedzieli do czego nas ciągnie ponieważ robiąc to czujemy radość i zadowolenie.

I tu pojawia się problem ponieważ nasze społeczeństwo, szkoła, często rodzice uczą nas, że praca to nie jest przyjemność, w pracy trzeba się trudzić. Powstaje tu konflikt ponieważ tak nam mówi społeczeństwo i rodzina ale świat nam też pokazuje inne przykłady, gdzie ludzie, którzy osiągają mistrzostwo w jakiejkolwiek dziedzinie, oni właśnie bazowali na wykorzystywaniu swoich talentów, a nie słabości.

Magdalena Głaz “Wysokie Obcasy” (MG): Dziecko ma talent Odkrywczość, jak może mu ten talent pomóc w nauce matematyki?

Taisja Laudy (TL): Talent Odkrywczość ma to do siebie, że wpada na różne pomysły, to jest bardzo kreatywny talent, to jest talent z domeny strategicznej, a talentom z domeny strategicznej jest najbliżej do matematyki więc taki Einstein miał najprawdopodobniej talenty Intelekt oraz Odkrywczość. Pomimo tego, że matematyka jest nauką ścisłą to wciąż możemy odkrywać nowe horyzonty i człowiek z talentem Odkrywczość może wpadać na nowy pomysł lub rozwiązanie danego problemu. Nie zawsze 1+1 wynosi 2. Może 1+1=11? I jeżeli osoba z Odkrywczością potrafi to udowodnić i ktoś mógłby mieć z tego jakąś korzyść, to wszyscy na tym zyskujemy. Dziecko z Odkrywczością będzie wpadać na pomysły jak rozwiązać zadania matematyczne, o ile oczywiście będzie wspierane przez rodziców i nauczycieli oraz akceptowane.

MG: Rywalizacja w sporcie jest zrozumiała i nawet konieczna, ale np. przy nauce biologii lub geografii?

TL: Rywalizacja jako talent to jest przede wszystkim wiarą, że mogę. A czy wiara, że mogę, wiara, że zwyciężę, wiara, że mogę mieć najlepszą ocenę, nie jest potrzebna w każdym przedmiocie? Oczywiście, że jest potrzebna wszędzie i pamiętajmy, że talenty nie żyją w odosobnieniu. One współpracują z pasjami i jeżeli nasze dziecko ma talent Rywalizacja ale pasję do biologii to będzie chciało być najlepszym biologiem wszechczasów. Jeżeli ma talent Rywalizacja ale pasję do geografii, może będzie chciało zwiedzić cały świat i pobić jakiś rekord, będzie odkrywcą więc talent jest do zastosowania w każdej dziedzinie. To my w naszym społeczeństwie zaszufladkowaliśmy, że rywalizacja to tylko w sporcie. To jest duży błąd i pora go naprawić.

MG: Czy rodzice powinni pracować z wynikiem po teście? Czy otrzymają jakieś wskazówki?

TL: Oczywiście, kiedy robimy test dziecku, rodzice otrzymują od nas Raport po polsku z punktami do rozwijania talentów. Dziecko otrzymuje wskazówki dla siebie w jaki sposób rozwijać talenty oraz rodzice otrzymują wskazówki jak wspierać dziecko w rozwijaniu i pielęgnowaniu tych talentów, jak mogą je ukierunkować. I to jest fenomenalne ponieważ na tym etapie rodzice mają tak ogromny wpływ! Możemy tak naprawdę pomóc, żeby to nasionko genialności, które każdy z nas ma w naszym dziecku wzrastało i żeby ono mogło żyć w autentyczności, w prawdzie i w swojej mocy.

Nie ma ludzi, którzy nie mają talentów. Jeżeli tylko pozwolimy sobie wyjść poza szufladki społeczeństwa i pozwolimy sobie uwierzyć, że dziecko, które ma pasję np. w gotowaniu, lub chce zostać po prostu dobrą mamą bo uwielbia dzieci, pozwólmy im być takimi bo być może wtedy zostaną najlepszą mamą, albo najlepszą nianią, może założy bloga na ten temat, może napisze książkę? Nie myślmy od razu małymi kategoriami, dajmy szansę rozkwitnąć temu, co zostało włożone.

Wracając do wskazówek i raportu, to rodziców zapraszamy na sesję z Trenerem. Wygląda to tak, że najpierw sesję ma dziecko i od razu po dziecku, sesję mają również rodzice. Jest to niesamowite doświadczenie, które myślę, że każda rodzina powinna przejść ponieważ to, czego rodzice się dowiadują o swoim małym skarbie, jest tak głębokie, tak ważne dla całego życia dziecka. Również dziecko widzi, że ktoś nim się interesuje, dba o jego rozwój, to są pióra do skrzydeł, które im dodajemy.

MG: Czy swoim dzieciom robiłaś test talentów dziecięcych?

TL: Oczywiście! Młodszej córce Monie jeszcze nie robiłam bo jest za mała, jak wspominałam test można robić najwcześniej od 8 roku życia, a najlepiej od 10 roku życia także jeszcze musi chwilkę zaczekać gdyż jest to ściśle związane z rozwojem mózgu ponieważ talenty tam się kształtują.

Nikusi robiłam badanie dziecięce i było to cudne doświadczenie, które jeszcze bardziej wzmocniło we mnie przekonanie jak to jest ważne i że każde dziecko powinno przez to przejść. Byłam zaskoczona talentami jakie jej wyszły, nie zgadłam żadnego, myślałam, że będzie jakaś Empatia, albo tego typu talenty, a wyszła Pewność siebie, Organizator i Dowodzenie. I to jest dziecko, które ma takie pasje: gotowanie oraz kocha małe dzieci. Wyszły jej bardzo mocne talenty, a pasje, ktoś mógłby w społeczeństwie powiedzieć, że co to za pasje gotowanie i dzieci. Są to niesamowite pasje, natomiast w społeczeństwie uważa się, że może lepiej być lekarzem, prawnikiem? Oczywiście ja tak nie myślałam ponieważ uważam, że najlepsze czym może być nasze dziecko to być sobą przy wykorzystywaniu swoich talentów bo w tym jest boski, niesamowity plan i coś pięknego po prostu. Też po sesji byliśmy zaskoczeni bo nie mogłam sama przeprowadzić tej sesji bo tak nie powinno się robić, więc sesję poprowadził nasz Trener i odkryliśmy dużo pięknych rzeczy, zrozumieliśmy wiele rzeczy. Zrozumiałam dlaczego niektóre rzeczy robi i dlaczego mówi niektóre rzeczy do nas. Zrozumiałam głębiej jej potrzeby. Każdy powinien przez to przejść.

MG: Przestań tak bujać w obłokach? Co znowu wymyślasz? To jest nierealne! Jakże często to słyszałam w dzieciństwie. Jako osoba z talentem Wizjoner świetnie rozumiem chęć bujania w obłokach, ale jak wytłumaczyć to w szkole? Przecież nauczyciel ma realizować podstawę programową  i przygotować do egzaminów.

TL: Tak, oczywiście, że każdy musi zrobić podstawę programową. Wizjoner jest niesamowitym talentem i w momencie, gdy nauczyciel zrozumie, że dziecko ma taki talent i że ono kocha marzyć, że widzi przebłyski przyszłości, że wie, co może być jutro to taki talent jest do wykorzystania w każdej lekcji. Problem nie leży w talencie, problem jest w braku zrozumienia. Nie ma czegoś takiego, że Wizjonera nie da się wykorzystać w szkole. Jak najbardziej można go wykorzystać, tylko kiedy nauczyciel nie rozumie takiego dziecka, które marzy, a dziecko z Wizjonerem często jest traktowane jako leń, który nic nie robi tylko ciągle buja w obłokach, ciągle sobie leży i marzy. W momencie gdy my rozumiemy jak działa ten talent, możemy to niesamowicie wykorzystać np. Jak Ty widzisz matematykę w przyszłości? Jak Ty widzisz język polski w przyszłości? O czym Ty marzysz teraz? A gdzie widzisz siebie? I tam budujemy dalej, ale nauczyciel, czy rodzic musi chcieć i musi mieć narzędzia, aby zrozumieć jak to działa oraz wierzyć w to, mieć przekonanie, że nie ma leniwych dzieci, nie ma niegrzecznych dzieci. Natomiast są dzieci, które są niezrozumiane przez innych. W momencie gdy jest ta łączność, jest zrozumienie, to dziecko czuje, że jest dobre, że jest akceptowane przez innych takim jakim jest i często wtedy też poprawiają się jego wyniki w innych dziedzinach. Dzieje się to w sposób naturalny.

MG: Czy znasz przykłady dzieci, które zrobiły testy i pomogło im to w życiu, w szkole?

TL: Oczywiście, pracujemy z nastolatkami i dziećmi. Najczęstszy przypadek w czym to pomaga to w relacji rodzic – dziecko. Relacja rodzic – dziecko w wieku od 0 do 16 roku życia jest krytyczną relacją tak naprawdę, bo właśnie większość rodziców w tym wieku traci łączność i prawdziwy kontakt ze swoimi dziećmi właśnie poprzez brak akceptacji i zrozumienia. Dzieci wówczas często się zamykają, blokują, a przez to zaczynają mieć trudności w szkole bo nie ma zrozumienia z rodzicami, a rodzic jest najważniejszym człowiekiem w ich życiu pomimo wszystko. To co widzimy to np. przychodzi mama, która jest liderką i mówi, że z jej dzieckiem jest coś nie tak i prosi nas o pomoc. Badamy dziecko i wychodzi, że córka ma Empatię i ona wcale nie chce być takim aktywatorem, liderem jak jej mama i z nią jest wszystko w porządku, ona ma współczucie, ona marzy o słuchaniu ludzi albo ona kocha zwierzęta, czuje ich ból. Ona może być liderem w swojej branży, nawet liderem introwertykiem, który osiągnie niesamowity sukces o co dzisiaj martwi się mama, ale nie musi tego sukcesu osiągac w taki sam sposób jak zrobiła to mama. W momencie gdy tłumaczymy rodzicom, że z dzieckiem jest wszystko dobrze, ono też ma talenty i ma szansę na przyszłość, rodzice często odczuwają ulgę i jest też większe zrozumienie i akceptacja, a to rzutuje na wszystko, na szkołę, na wyniki, na relację pomiędzy nimi, na relację z rówieśnikami. Zwykle dzieci wiedzą kim one są. Dziecko ok. 12 roku życia wie o sobie tak dużo, my to gubimy później bo inni ludzie nam mówią kim jesteśmy, albo kim powinniśmy być ale kiedy pracuje się z dzieckiem ok. 12 roku życia i kiedy ono widzi swoje Talenty, zwykle ono mówi “Tak, to jestem ja!” i kolejne zdanie które pada po tym brzmi “Czy może Pani powiedzieć to mojej mamie i mojemu tacie?” I zwykle to są oczy, które patrzą na mnie prawie ze łzami. Proszę powiedzcie moim rodzicom, wytłumaczcie, że to jestem ja, że to jest ok. Jest to błaganie o pomoc, o zrozumienie i akceptację, której doświadczamy prawie na każdej sesji.

MG: W polskiej szkole mówi się coraz częściej o indywidualnym podejściu do ucznia, czy test Gallupa wpisuje się w tę potrzebę?

TL: Oczywiście, że się wpisuje. Co oznacza “indywidualne podejście do ucznia”? Często tutaj patrzymy na trudności, słabości i te miejsca w których nasze dziecko nie radzi sobie najlepiej. To podejście trzeba zmienić. Kiedy myślę o indywidualnym podejściu to myślę o tym jak to robią w Nowej Zelandii i Australii w szkołach, że chcę wiedzieć w czym te dziecko ma dar, jaki jest jego talent i dać mu szansę ten talent wyjawić. Tutaj w szkołach jest coś takiego jak Passion Projects, czyli jest coś takiego jak podstawa programowa ale też są projekty oparte na pasji i dziecko ma wybór w czym chce uczestniczyć i często wybierają to w czym mają talenty i pasję. To jest niesamowite w jaki sposób dzieci się w to angażują.

Uważam, że test Gallupa dla dzieci jest fenomenalnym narzędziem, które może określić kim nasze dziecko jest lub kim może być, jakie ma w sobie ziarno geniuszu, jakiego rodzaju i jak my jako nauczyciele i rodzice możemy wspierać dziecko. Plany rozwojowe, jakie układamy dla managerów, liderów powinny być układane dla każdego dziecka. Jego talenty i zamiłowania powinny być obserwowane w akceptacji i zrozumieniu. Być może to brzmi jak idealny świat, ale to jest do zrobienia, jesteśmy już blisko bo mamy te narzędzia w zasięgu ręki, i skoro zostały zadane takie pytania to oznacza to, że Polska też jest gotowa na te zmiany, że jesteśmy gotowi na to, żeby nasze dzieci nie łamać, nie zmieniać, tylko akceptować, kochać i pozwalać im być tym, kim są, z wiarą, że mogą mieć fenomenalne życie będąc dokładnie tym, kim są w oparciu o utentyczność i doświadczanie radości.

Test GALLUPa dla dzieci (10 – 14 lat) co daje, kiedy go robić, co otrzymasz?

To właśnie Ty jesteś osobą, która kształtuje przyszłość swojego Dziecka. Kiedy rozmawiasz z nim o jego najmocniejszych stronach – sposobie w jaki myśli, czuje i zachowuje się jako unikatowa jednostka – wywierasz wpływ na jego rozwój. Dzieci w dużej mierze określają swoją tożsamość na podstawie informacji zwrotnej na temat tego, co jest najbardziej wartościowe w ich osobowości.

Odkryj talenty swojego dziecka! (10 – 14 lat) to wyjątkowy pakiet w ramach którego otrzymujesz:

• Badanie talentów dziecka metodologią Instytutu GALLUPa.
• Raport, który odkrywa najmocniejsze Talenty młodej osoby. Znajdziesz w nim opis obszarów naturalnych zdolności Twojego dziecka.
• Certyfikat Talentów Twojego dziecka.
• Sesja coachingowa z dzieckiem i osobno rodzicami, mająca na celu omówienie i wyjaśnienie indywidualnego zestawu Talentów ich dziecka (spotkanie na żywo/ videokonferencja z Trenerem Mocnych Stron™ do 90 minut).
• Strategie komunikacji, które pozwolą Ci zrozumieć, w jaki sposób prowadzić Twoje dziecko w zgodzie z jego wrodzonymi predyspozycjami.

Tak, chcę zrobić test GALLUPa dla dzieci. Przechodzę na  Odkryj talenty swojego dziecka teraz.